.. هَمــ آغوشـــ🤍🪐🫀 .. ←پارت۲۵۶→
محلش ندادم وبه راهم ادامه دادم...صدای قدمای سریعش به گوشم خورد...همون طورکه به سمتم می دویدصدام می کرد ولی من خیلی شیک ومجلسی سگم حسابش نمی کردم...همین جوری واسه خودم نفس عمیق می کشیدم وبه مناظر اطرافم نگاه می کردم!!
بلاخره ارسلان بهم رسید...بدون اینکه کوچکترین توجهی بهش داشته باشم،به راهم ادامه دادم.ارسلان که دید هیچ توجهی بهش نمی کنم،روبروم وایسادومانع راه رفتنم شد...
بدون اینکه بهش نگاه کنم،گفتم:بروکنار...
قاطع ومحکم گفت:نمیرم!!!تا من ونبخشی ازجام تکون نمی خورم.
پوزخندی زدم وزیرلب گفتم:پس باش تااموراتت بگذره!!
وخواستم ازکنارش ردبشم که بادستش بازوم وگرفت...عصبانی گفت:نیگام کن...
نگاهم به روبروم بود وحتی نیم نگاهیم بهش نمی انداختم...عصبانی ترازقبل دادزد:بهت میگم نیگام کن!!
بازم نگاهش نکردم...کلافه وعصبی بادست آزادش چونه ام وگرفت وصورتم وبه سمت خودش چرخوند.جوری که باهاش چشم توچشم شدم...
به چشمای مشکی ای خیره شده بودم که حالا یه حالت خاصی داشتن...عصبانی نبودن،ناراحت نبودن،غمگین نبودن،شیطون نبودن...یه حس عجیب وخاص توی چشمای مشکیش موج میزد...دوباره همون حس عجیب...حسی که وقتی اون روز تودانشگاه روبروم وایساد،توچشماش دیدم...همون حس بود...حسی که من ازش سردرنمیاوردم...این حس عجیب باعث شدکه مات ومبهوت به چشماش خیره بشم...اونم زل زده بودبه چشمای من...هیچ حرفی نمی زدیم...سکوت کرده بودیم وچشم ازهم دیگه برنمی داشتیم.نمی دونم چقد تواون حالت بودیم که یهو صدای زنگ گوشی ارسلان سکوت بینمون وشکست!!
نگاهم وازارسلان گرفتم...کلافه وبی حوصله گوشیش وجواب داد ومشغول
حرف زدن شد!!
وا...مگه اینجام آنتن میده؟!!بالای کوه کدوم موبایلی آنتن میده که مال ارسلان میده؟!!به حق چیزای ندیده!!!
توهمین فکرابودم که بادیدن دکل همراه اولی که روبروم بود,دهنم بسته شد!!!زکی...همراه اول اینجارم ول نکرده؟!!بالای کوه دکل زدی که چی بشه آخه؟!!!هان؟!!فقط می خواستی حال خوش مارو خراب کنی دیگه نه؟!!
پوفی کشیدم وبه ارسلان خیره شدم...زل زده بودبه من وداشت باگوشیش حرف می زد...همون حس عجیب باعث شدکه دوباره بهش خیره بشم...
چته تودیا؟!!یه ذره زل زدتوچشمات خرشدی؟!!!وا نده دختر...یادته ارسلان سراون قضیه چندروز باهات
قهربودوعذابت داد؟!!مگه نمی خواستی کارش وتلافی کنی؟!!پس چرا داری وا میدی؟!!تونباید کوتاه بیای دیا...آره...من نباید وا بدم...باید انقد عذابش بدم تاتمام بی محلیاش وتلافی کنم!!
بلاخره ارسلان بهم رسید...بدون اینکه کوچکترین توجهی بهش داشته باشم،به راهم ادامه دادم.ارسلان که دید هیچ توجهی بهش نمی کنم،روبروم وایسادومانع راه رفتنم شد...
بدون اینکه بهش نگاه کنم،گفتم:بروکنار...
قاطع ومحکم گفت:نمیرم!!!تا من ونبخشی ازجام تکون نمی خورم.
پوزخندی زدم وزیرلب گفتم:پس باش تااموراتت بگذره!!
وخواستم ازکنارش ردبشم که بادستش بازوم وگرفت...عصبانی گفت:نیگام کن...
نگاهم به روبروم بود وحتی نیم نگاهیم بهش نمی انداختم...عصبانی ترازقبل دادزد:بهت میگم نیگام کن!!
بازم نگاهش نکردم...کلافه وعصبی بادست آزادش چونه ام وگرفت وصورتم وبه سمت خودش چرخوند.جوری که باهاش چشم توچشم شدم...
به چشمای مشکی ای خیره شده بودم که حالا یه حالت خاصی داشتن...عصبانی نبودن،ناراحت نبودن،غمگین نبودن،شیطون نبودن...یه حس عجیب وخاص توی چشمای مشکیش موج میزد...دوباره همون حس عجیب...حسی که وقتی اون روز تودانشگاه روبروم وایساد،توچشماش دیدم...همون حس بود...حسی که من ازش سردرنمیاوردم...این حس عجیب باعث شدکه مات ومبهوت به چشماش خیره بشم...اونم زل زده بودبه چشمای من...هیچ حرفی نمی زدیم...سکوت کرده بودیم وچشم ازهم دیگه برنمی داشتیم.نمی دونم چقد تواون حالت بودیم که یهو صدای زنگ گوشی ارسلان سکوت بینمون وشکست!!
نگاهم وازارسلان گرفتم...کلافه وبی حوصله گوشیش وجواب داد ومشغول
حرف زدن شد!!
وا...مگه اینجام آنتن میده؟!!بالای کوه کدوم موبایلی آنتن میده که مال ارسلان میده؟!!به حق چیزای ندیده!!!
توهمین فکرابودم که بادیدن دکل همراه اولی که روبروم بود,دهنم بسته شد!!!زکی...همراه اول اینجارم ول نکرده؟!!بالای کوه دکل زدی که چی بشه آخه؟!!!هان؟!!فقط می خواستی حال خوش مارو خراب کنی دیگه نه؟!!
پوفی کشیدم وبه ارسلان خیره شدم...زل زده بودبه من وداشت باگوشیش حرف می زد...همون حس عجیب باعث شدکه دوباره بهش خیره بشم...
چته تودیا؟!!یه ذره زل زدتوچشمات خرشدی؟!!!وا نده دختر...یادته ارسلان سراون قضیه چندروز باهات
قهربودوعذابت داد؟!!مگه نمی خواستی کارش وتلافی کنی؟!!پس چرا داری وا میدی؟!!تونباید کوتاه بیای دیا...آره...من نباید وا بدم...باید انقد عذابش بدم تاتمام بی محلیاش وتلافی کنم!!
۲۷.۰k
۲۰ آذر ۱۴۰۱
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.